چند ابزار مهم در تفصیل نغمی عبارتند از:

الف): آشنایی و شناخت و تسلط کامل بر ملودی ها

ب): استماع تلاوت های قراء مختلف

ج): شناخت فن آهنگ سازی

د): تحریرها، قفلات، حس و ……

تفصیل به معنی پرداختن، پردازش و توضیح دادن بیشتر می باشد. در تفصیل نغمی قاری باید بتواند به مدت طولانی در یک مقام تلاوت کند به طوری که استفاده از نغمات یک مقام باعث عدم خستگی و ملال آوری و تکرار بی مورد نشود. همچنین وجود تنوع و جذابیت از مسائل مهم در تفصیل نغمی می باشد. برای مثال می توان به وجود رعایت این مسئله در تلاوت های استاد مصطفی اسماعیل اشاره کرد. ایشان برای مثال در مقام بیات، تفصیل نغمی را رعایت می کنند.

استفاده از تحریر در تلاوت باعث ایجاد زیبایی و جذابیت می شود. تحریرها زینت صوت هستند و قاری باید با استفاده از تحریرها، فضاهای خالی کلمات را پر کند.

قرائت قرآن از نگاه نغمی به شیوه های مختلفی انجام می شود:

الف): قرائت به شیوه آهنگین خواندن (تنغیم به معنی عام)

ب): قرائت قرآن به شیوه تقلید (تبعیت از یک منبع خاص)

ج): قرائت قرآن به شیوه تلحین (تنغیم به معنی خاص)

تکرار جمله و کلمه در تلاوت باید متناسب جایگاه مفهومی آن باشد. گاه ممکن است تکیه بر یک مفهوم خاص خلاف خواسته خداوند باشد و تکرار بی مورد، آن را از بلاغت دو خواهد کرد.

برای افزایش قدرت تفصیل نغمی، قاری باید علاوه بر تسلط بر ردیف لحنی خویش، از قطعات لحنی سایر قراء نیز استفاده نماید و سعی نماید تا قطعاتی را که علاقمند به اجرای آنها است را اجرا نماید. این مسئله با تمرین و تکرار حاصل خواهد شد.

در طبیعت، معمولاً صدای خالص شنیده نمی شود. آن چه به عنوان موسیقی پرده گوش ما را می لرزاند، ترکیبی از صداهای مختلف است که گاه آگاهانه و گاه به صورت تصادفی به وجود می آید. تقریباً تمام آهنگ هایی که می شنویم، علاوه بر صدای اصلی، دارای صداهای فرعی دیگری هستند که این صداهای فرعی توسط آهنگسازان با استفاده از دانش هارمونی، برای همراهی صدای اصلی به خدمت گرفته می شوند. هارمونی در واقع، دانش ترکیب صداهای گوناگون است به طوری که در مجموع، یک موسیقی دلنشین تر و تأثیر گذارتر به وجود آید. نخستین پله برای ورود به دنیای هارمونی آشنایی با انواع آکوردهاست

تعداد لرزش های هر صدایی در یک ثانیه  را، بسامد می‌گویند. بسامدهای قابل دریافت با گوش انسان از 20 بار در ثانیه  آغاز می‌شود و تا 20000 بار در ثانیه هم می‌رسد. البته این محدوده مربوط  به یک گوش کاملاً سالم است و گوش اغلب انسان ها به‌ ویژه در سنین بالا کمتر  از این محدوده را می‌شنود. واحد شمارش بسامد به احترام هرتز دانشمند  آلمانی با نام وی بیان می‌شود و با حروف اختصاری Hz نشان می‌دهند. برای  مثال وقتی صحبت از بسامد یک صدا با مقدار 440Hz می شود، یعنی لرزش های  ایجاد شده بوسیله‌ی آن صدا، 440 بار در هر ثانیه است. اگر بسامد صدایی  پایین باشد، می‌گوییم آن صدا بم و اگر بسامدش بالا برود، آنگاه می‌گوییم  صدا زیر شده است.

برای تقویت فواصل صوتی قسمت های بم و اوج باید بر روی مدت صدا تمرین نمود. با قرار گرفتن صدای قاری در یک فاصله صوتی (نت قسمت اوج یا بم) و کشش نت مذکور این دو بخش، می تواند در تقویت افزایش مدت اجرای قطعات مذکور موفق باشد. البته قابل ذکر است که این تمرین نیاز به زمان داشته و باید به صورت مستمر نیز دنبال شود تا قاری به نتیجه مطلوب برسد.

مهمترین مسئله تسلط بر علم لحن، شناخت مسئله دانگ های صوتی و فواصل صوتی بین آنها می باشد. همانطور که می دانید در موسیقی عربی دانگ را با عنوان جنس می شناسند. لذا مقامات در قالب اتصال اجناس موسیقایی معرفی می شوند. به طور کلی مقامات موسیقایی تلاوت از کنار هم قرار گرفتن اجناس موسیقایی تشکیل می شود که این مسئله در کیفیت تلاوت تأثیرگذار می باشد. دانگ درحقیقت همان چهار یا پنج نتی هستند که با فاصله‌های مشخصی به دنبال هم قرار می‌گیرند