فرزند ارشد خانواده و متولد 28 مرداد 1342 شهرستان خرم آباد لرستان هستم. به یاد دارم که واژه قرآن را اولین بار از زبان پدر بزرگم مرحوم کربلایی محمد شمس خرم آبادی شنیده و نمازم را از 4 سالگی خدمت ایشان فرا گرفتم. عشق وافر پدربزرگم به قرآن و گوش شنوای من باعث شد تا ایشان، قرآن را به من بیاموزد.

من این جمله ایشان را هرگز فراموش نمی کنم که می گفت: “پسر عزیزم بهترین دوست تو قرآن است، از قرآن جدا مشو و با قرآن زندگی کن.” دوران کودکی کم کم سپری می شد تادرکلاس دوم ابتدایی به اتفاق دو تن از همکلاسی هایم به نامهای محمد خدامی (مهندس محمد خدامی که هنوز هم دوستیم با ایشان ادامه دارد) و آقای حمید گودرزی ( خداوند عاقبت بخیرش بفرماید) در اولین جلسه قرآن  نور چشمانم حضرت استاد، عارف بزرگ حاج غلامحسین وجودی شرکت کردیم واین نقطه وصل من به سرچشمه پر فیض الهی بود (استادی که حتی پس از رحلت روح والایش بارها در سختیها از طریق رؤیاهای صادقه با من ارتباط برقرار کرده و راه فلاح را به من نشان داده) شرکت مداوم در این جلسا ت و جذبه استاد چنان تاثیری بر من نهاد که بعدها یکی از اعضای ثابت جلسه شده و بعد از چند سال متوجه شدم که استعداد عجیبی برای تلاوت قرآن در وجودم شکوفا گشته است و این تنها بخاطر وجود پر فیض استاد عزیز و تشویق و ترغیب پدر و مادر بزرگوارم بود. من بدون توجه به استعداد خدادادی و صوت خوش ، ناخودآگاه در مسیری گام نهادم که فقط می توانست دعوت حق تعالی باشد وبس. وقتی وارد مقطع راهنمایی شدم همه افراد از دوستان و اقوام گرفته تا معلمین عزیزعلاقمند به شنیدن تلاوت قرآنم بودند و درهمین زمان  افتخار درس در محضراستاد ، حضرت آیت الله شهید مدنی نصیبم شد تشویقهای مادی و معنوی ایشان در درک مفهومی ومعنایی قرآن، تحولی شگرف رادر وجودم نهادینه کرد. یکی از ابتکارات استاد وجودی دیدار با علمای شهر در مناسبتهای مختلف بود و ما دراین نشست ها درس های زیادی می آموختیم. استاد نام جلسه را مکتب القرآن نوباوگان و نوجوانان گذاشته بود و هر ساله یک دست لباس یک رنگ و یک شکل به ما میدادند تادر مراسم مختلف با برنامه های متنوعی از خواندن مقاله گرفته تا ، مداحی، قرائت قرآن ، ترجمه و تفسیر قرآن، خواندن ادعیه های مختلف و نهج البلاغه رااجرا می کردیم یکی از خاطره های جالب از آن زمان، عجیب و غریب بودن گروه ما برای مردم بود و استاد آنقدر صبوری کردند که این حالت تعجب و تمسخر تبدیل به تدوین یک فرهنگ اسلامی شد و مردم رفته رفته به دید احترام به ما می نگریستند. بین سالهای 1353 و 1354در جریان سفری به تهران دو نوار از استاد عبدالباسط و استاد مصطفی اسماعیل به دست من رسید من که توانسته بودم ضبط صوتی تهیه کنم با تمام وجود به این دو نوار گوش می دادم ابتدا تنها از نوار عبدالباسط خوشم می آمد و لی بعدها متوجه شدم  که سبک مصطفی اسماعیل  برایم گوشنوازتر است اینگونه بودکه به سمت قرائت به سبک ایشان روی آوردم  و پایه گذاراین سبک تلاوت در شهر خرم آباد شدم . البته یکی از عواملی که در ابتدا باعث پیگیری جدی من برای خواندن به این سبک شد، علاقه وافر پدرم به نوای استاد مصطفی اسماعیل بود. ایشان آنقدر به این شیوه علاقمند هستند که در طول تلاوت اشک های شوق می ریزند . در آن سالها مردم هم علاقه بسیاری به شنیدن تلاوتهای من نشان داده و جوایز و هدایای نفیسی را به من هدیه کردند. مسابقات و مراسم مختلفی در زمینه های حفظ و قرائت برگزار می شد که من اغلب جزء نفرات اول تا سوم بودم. در کنار قرآن و به برکت آن، فعالیت درسی خوبی داشته و در بهترین دبیرستان خرم آباد در رشته ریاضی فیزیک تحصیل می کردم. ورزش هم جزء اساسی ترین اهداف من در زندگی بود بطوریکه در چندین رشته ورزشی مانند: کشتی، فوتبال، دومیدانی و والیبال فعالیت داشتم و البته در کشتی به جاهای بالایی رسیدم و به تیم منتخب نوجوانان استان هم راه یافتم و حتی در مسابقات قهرمانی کشور که قبل از انقلاب در تهران برگزار شد شرکت داشتم.
یکی دیگر از رویدادهایی که تاثیر خوبی در ارتقای تلاوت من داشت سفر من به مشهد مقدس و شرکت در مسابقات قرآن نوجوانان قبل از انقلاب بود که در آنجا تلاوتهای قوی را از بزرگان این رشته شنیدم و نکات فنی بسیاری را از آنها آموختم. در سال 1357 و بعد از پیروزی انقلاب اساتیدی مانند استاد حسینعلی شریف که با ارائه کلاسهای تجوید در جهاد سازندگی شهرمان تحول بسیاری در این زمینه ایجاد کردند، به همراهی اساتیدی چون استاد محمد خواجوی، استاد رضوی، استاد کتابی، استاد رضائیان، استاد شهید سید جواد محمودی و اخوی  گرامشان استاد سید مهدی محمودی، استاد میرخانی بعنوان داور، مسابقه ای را ترتیب دادند که در این زمان طلایی ، با حضور این عزیزان و استماع تلاوتهای زیبای آنان و استفاده فراوان از پاسخهای آنها به پرسشهای فن قرائت، سطح کیفی تلاوت در شهر ما بالا رفت. این اولین حضور جدی من در مسابقات بود و من نفر اول شدم و در واقع در 15 سالگی شروعی جدید را در عرصه تلاوت قرآن آغاز نمودم. سال 1358 باز هم من در استان اول شدم و به اتفاق استاد وجودی به مسابقات سراسری کشور در تهران آمدم. آنسال با ابتکار استثنایی مسئولان اوقاف از تمامی اساتید شهرستانها هم دعوت شده بود و اساتید در کنار شاگردانشان بودند و در جلسات متعددی به تبادل شیوه های تدریس و مسائل مختلف فنی پرداختند. در آن سال بود که من با چهره های بسیار با ارزشی در زمینه قرآن کشور آشنا شدم، چهره هایی همچون جناب استاد حاج آقا نصرالله چمران عزیز، اسوه اخلاق، اساتید قرآنی مطرح آنزمان کشور و استاد عزیزم مرحوم استاد بیوک محمدی، چهره ای با وقار، جدی و صمیمی که اخلاق و جاذبه معنوی ایشان همیشه در یاد و خاطره من جاودانه مانده است. اتفاقی که باعث شد من به ایشان بیشتر نزدیک شوم جا گذاشتن یک خط در حین تلاوتم در مسابقه بود و همین امر هم باعث حذف من از مسابقه شد پس از مسابقه استاد محمدی از من دلجویی کرد وگفت: روزی از بهترین های علم قرائت خواهی شد.

بهرحال آنچه که اساتیدی چون استاد حاج بیوک محمدی، استاد مولایی، استاد سید محسن موسوی بلده، استاد شریف، استاد محمد خواجوی، و اساتید قدیمی این فن را برجسته کرده است سیره رفتاری و تخلق ایشان به اخلاق قرآنی بوده است. من با آشنا شدن با اساتیدی مثل استاد اربابی، استاد قیم ، استاد سید مهدی سیف و اساتید مشهدی همچون استاد مختاری، استاد نازدار، استاد فاطمی ، استاد محمدزاده، استاد روغنی، استاد حنیفی  و اساتید دیگری چون زنده یاد استاد حاج آقا شکوهنده و استاد شهیدی و دوستان قاری که هم اکنون از اساتید و قراء بین المللی هستند و بنده از تک تک آنها آموخته ام ، راه قرآنی خود را ادامه دادم و در این راه از کمکهای معنوی همسرم، برادر عزیزم حاج حمید رضا فرجی و مجموعه دست اندر کار سازمان اوقاف و سازمان دارالقرآن بسیار بهره بردم. از همه این عزیزان کمال تشکر را دارم و دست همه این آنها را میبوسم. در سال 1367 در رشته مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف پذیرفته شدم. بعد از حضور هشت ساله درفضای دفاع مقدس،  در سنگر دانشگاه، تکلیف جدیدی در راستای طرح مسائل فرهنگی در فضای علمی بر دوش خود احساس کردم و با  برگزاری و هدایت مراسم شبی با قرآن و تشکیل کلاسهای آموزش قرآن در سطح دانشگاه و خوابگاههای دانشجویی  سهمی ناچیز را در عرصه فرهنگ کشوربعهده گرفتم. در همین راستا ایده تاسیس کانون قرآن دانشگاه صنعتی شریف در ذهن من ایجاد شد و با کمک مهندس شیخ الاسلام و مدیریت وقت دانشگاه موفق شدم این کانون را تاسیس نمایم. این کانون هم اکنون در دانشگاه شریف به فعالیتهای قرآنی اش ادامه داده و باقیات الصالحاتی برای حقیر و مجموعه مدیران و کارمندان دانشگاه است.

با توجه به آشنایی با زبانهای انگلیسی،آلمانی و عربی علاوه بر اجرای برنامه های قرآنی سهمی ناچیز در تبلیغ تشیع و دفاع از اصول آن در بین مسلمانان دیگر کشورها داشتم. هم اکنون سالهاست که با ارگانهای قرآنی کشور همکاری داشته و آخرین فعالیت من تدوین آکادمیک و عملی فن قرائت قرآن بوده که از طریق سایت شخصی ام و سفرهای خارجی واستانی برای عاشقان این راه ارائه مینمایم. در طی سالهای عمرم اشعار و داستانهای زیادی به رشته تحریر درآورده ام که حاصل این تلاشها منجر به تحریر کتاب پردیس و شهاب شد کتابی که بعنوان اولین رمان دینی در کشور مطرح شد.امیدوارم این کتاب بابی باشد برای ارائه اثرهای بنده در آینده، انشاءالله. با استعانت از خدای قرآن در این سالهای اخیر به تدریس مفاهیم قرانی تحت عنوان تحقیق موضوعی قران در مجامع مختلف مشغول میباشم. هم اکنون بنده متاهل و دارای چهار فرزند بنامهای محمد متولد 1365 ، محیا متولد 1370 ، حسنا متولد 1377و سلما متولد 1379?می باشم.

حاصل تلاشهای قرآنی من دیدارهای مختلف با یار پر فروغ  و استادالاساتید امام خامنه ای بوده که همواره مشوق، ناجی و راهنمای بنده حقیردر عرصه قرائت بوده اند. دیدارهایی همچون سال 1364 که این اسوه عشق و ولایت، بنده را مورد لطف خاص خود قرار دادند.

در طول فعالیت قرآنی رتبه های فراوانی در زمینه قرائت کسب کرده و خدا را شاکرم که توفیق در محضر قرآن بودن از حقیر سلب نشده است.

در طول سالهای زندگی قرآنی و علمی، صنعتی ام به کشورهای زیادی سفر کرده و ضمن تبلیغ مذهب مصلح تشیع تجربه های فراوانی کسب کرده ام، کشورهایی مثل : فرانسه، سریلانکا، هندوستان، بنگلادش، آلمان، هلند، آمریکا، روسیه، ترکیه، لبنان، سوریه، عربستان، امارات، قطر، نیجرو جلسات قرآنی زیادی را تا کنون در مساجد مختلف کشور برگزارکرده ام، باشد که همه این فعالیتها از کودکی تا کنون مورد قبول حق تعالی واقع شود وقسمتی از آن را ذخیره قبر و قیامت ما قرار دهد.