لف ـ نیت و دوام آن:

قالَ الصّادِقُ ـ عَلَیْه الْسَّلامُ ـ : … فَاِنَّ مَنْ النّاسِ مَنْ یَتَعَلَّمَ الْقُرآنَ لِیُقالَ: فُلان قارِئٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَتَعَلَّمَهُ فَیَطْلُبُ مِنْهُ الصَّوْتَ؛ فَیُقالُ فُلانٌ حَسَنُ الصَّوتِ.

همانا برخی از مردم، قرآن را می آموزند تا گفته شود: فلانی قاری است! و بعضی از ایشان، قرآن را می آموزند و هدفشان صوت است، پس گفته می شود: فلانی خوش صداست!